PADI AmbassaDiver Manuel Bustelo blikt terug op zijn kinderjaren in de bergen van Argentinië en op zijn uiteindelijke afdaling onder het wateroppervlak.
Op doktersadvies gingen mijn ouders regelmatig met mij de bergen in omdat ik als kind last had van astma en in de bergen werd dat minder. Wij woonden in Mendoza aan de voet van het Argentijnse Andesgebergte op een uur afstand van de zuivere lucht op een hoogte van 2.000 meter/6.561 voet. Ik heb veel goede herinneringen aan deze uitstapjes met mijn familie naar de bergen. Ik bracht mijn tijd graag door op grote hoogte en op achttienjarige leeftijd had ik de meeste hoge bergen in de Andes beklommen.
Een paar jaar later werd ik de eerste man die met een mountainbike een berg van 6.800 meter/22.310 voet afging. Een documentaire daarover die tijdens negen bergfilmfestivals werd gedraaid bracht mij naar Midden-Amerika waar ik mountainbike-wedstrijden ging promoten. Toen ik 28 jaar oud was en in een bar in Granada (Nicaragua) met een paar mensen aan het kletsen was over wat ik allemaal had ondernomen, vroeg een van hen me of ik al eens had gedoken. Hoewel tot dan toe al mijn avonturen op grote hoogte of op een mountainbike hadden plaatsgevonden, was mijn aandacht onmiddellijk getrokken!
Uit kennis volgt zorg, uit zorg volgt verandering.
Mijn PADI Open Water Diver-cursus heb in Roatan (Bay Islands, Honduras) gevolgd. De gedachten die onmiddellijk bij mij opkwamen waren bijna wiskundig te noemen. Ik zei tegen mezelf: “Jongen, 70% van deze mooie planeet bestaat uit water. De oudste ecosystemen zijn onderwater ontstaan. Dus naast de bergen die je nu al kent valt er nog heel veel meer te ontdekken. Ga nu onderwater!”
Sinds die tijd ben ik aan het duiken en dat heeft mij gemaakt tot degene die ik nu ben. Ik heb in veel zeeën en oceanen gedoken, heb veel gezonde maar ook niet zo gezonde koraalriffen gezien, heb urenlang nieuwe levenssoorten zitten observeren, en ben getuige geweest van de enorme schadelijke effecten van plastic in onze wereldzeeën. De veranderingen die ik bij mijzelf heb ervaren zijn het rechtstreekse gevolg van al die herinneringen en eigen ondervinding.
Ik kon de gletsjers al zien smelten terwijl ik de overweldigende schoonheid van die afgelegen bergketens mocht aanschouwen. Door hetgeen ik onderwater heb gezien heb ik echter een nog veel hechtere verbinding met moeder aarde gekregen. Bij het Groot-Barrièrerif in Australië heb ik zoveel walvissen en dolfijnen gehoord en gezien terwijl ik omringd was door zulke grote scholen vis dat ik mijn buddy nog nauwelijks kon zien. Bij Roatan in Honduras heb ik vele veiligheidsstops gemaakt met trompetvissen naast me die in de zachte koralen en sponzen aan het graven waren, heb ik zeeschildpadden vredig langs me heen zien zwemmen en adelaarsroggen in formatie aan me voorbij zien trekken.
Uit kennis volgt zorg, uit zorg volgt verandering. De PADI Open Water Diver-cursus heeft mij dichter bij de natuur gebracht dan ik ooit was geweest. Mijn missie is om het toekomstperspectief voor onze wereldzeeën te veranderen, en ook voor de zeedieren die erin leven en die bescherming nodig hebben. De oceanen hebben onze hulp nodig en duiken is een manier om die hulp in gang te zetten.
