De zussen Kimi en Christy Werner groeiden op aan de stranden van Maui, waar ze de oceaanwereld om zich heen verkenden met hun vader, een speervisser die de zee gebruikte als voedselbron voor de familie. In die tijd konden de zussen zich niet voorstellen dat Kimi zou uitgroeien tot een concurrerende kampioen speervissen, of dat er een dag zou komen waarop ze niet samen tijd in zee zouden doorbrengen.
Kimi keerde terug naar haar roots en begon als 20-jarige met competitief freediven. Helaas kon Christy door oorproblemen de nieuwe passie van haar zus niet delen, omdat ze niet tot dezelfde dieptes als Kimi kon gaan. Maar één ding waar de zussen wel samen van kunnen genieten is duiken. Dit komt omdat Christy bij duiken meer tijd heeft om te herstellen. Ze heeft niet de problemen met haar oren die ze wel tijdens het freediven heeft. “Ik houd van duiken omdat ik dan lang onder water kan blijven. Het stelt me in staat om echt op te gaan in de onderwaterwereld”, aldus Christy.
Tijdens een heel bijzondere duiktrip herenigden de zussen zich met de zee, kwamen ze weer in contact met elkaar en deden ze nieuwe, onvergetelijke herinneringen op. In Christy’s woorden: “Kimi en ik leiden allebei zo’n ander leven en de zee had zoiets van ‘oké, ik zal het voor je regelen, dit is iets wat jullie niet vaak samen doen, laten we het heel speciaal maken.”
We waren in de gelegenheid om met Christy en Kimi te praten en zo wat inzichten achter de schermen van hun duikreis vast te leggen. Lees verder om meer te weten te komen over de speciale betekenis achter hun reis en hoe het hen in staat stelt opnieuw contact te maken, sterkere banden te smeden en onvergetelijke herinneringen te creëren.
Samen onder water
“Zodra ik begon over de mogelijkheid van samen een duiktrip maken, was Christy in de wolken,” zei Kimi. “Voor mij was dat een grote wake-up call. Ik heb haar in lange tijd niet zo enthousiast over iets gezien. De oceaan heeft me zoveel gegeven, mijn eten elke dag, mijn hele carrière, en waar het allemaal begon was bij mijn familie. Ik kan niet geloven dat ik niet gestopt ben om het rustiger aan te doen en deze ervaring te delen met de persoon die het belangrijkst voor me is.”
Voor Kimi is grote zus Christy nog steeds een rolmodel. “Ik krijg erkenning voor wat ik doe, maar Christy is de echte held. Ze is therapeute voor seksueel misbruik en hoort de meest duistere verhalen. Ze is elke dag een steunpilaar en helpt mensen door moeilijke tijden heen. Ik kan geen onbaatzuchtiger ding bedenken dat iemand zou kunnen doen, en toch ziet ze het niet eens op die manier,” zei Kimi.
“Als ze over haar werk praat, is zij niet de held. Het zijn haar patiënten, haar cliënten; het zijn de overlevenden die haar helden zijn,” zei Kimi. “Ze zet altijd iedereen op de eerste plaats, maar ik zou haar graag eens op de eerste plaats zetten.”
“Onder water zijn met iemand is vooral een band scheppen omdat je een ervaring deelt die er alleen tussen jullie twee is. Als je uit het water komt, is dat jullie geheimpje; dat is jullie speciale band; dat is iets wat alleen jullie twee samen hebben meegemaakt en of je het nu wel of niet uitspreekt, het zal nu in je blijven zitten en die sensatie duurt nog lang na de duik voort.”
Gereactiveerd worden
Het PADI®-duikavontuur van de zussen begon met een ReActivate® opfriscursus duiken. Het was ongeveer twee jaar geleden dat ik voor het laatst had gedoken,” zei Christy. “Ik werd zwanger en kreeg mijn zoon en toen nam het moederleven het over.”
“Ik kwam binnen met de gedachte dat ik misschien geen bijscholing nodig had. Het was vernederend om te zien hoeveel ik vergeten was,” zei Christy. “ReActivate was echt geweldig omdat het me door alle basisbeginselen heen loodste. Het programma was goed georganiseerd en je bouwt voort op vaardigheden terwijl je bezig bent. Ik heb het gevoel dat mijn duikvaardigheden van voor de baby ook zijn verbeterd.”
“Iedereen die niet regelmatig duikt, heeft er baat bij om deze opfriscursus te volgen, want het is als een taal,” voegde Kimi eraan toe. “Je kunt een taal uit een boek leren, je kunt de taal in een klaslokaal oefenen, maar als je niet buiten bent zodat het een tweede natuur voor je wordt en je de taal vloeiend leert spreken, ga je dingen vergeten.”
“Je hoeft niet alles opnieuw te doen en dat is heel fijn. Je krijgt instructie over de belangrijke dingen die je misschien bent vergeten, zodat als je naar buiten gaat, je je zelfverzekerd en veilig voelt, en je er klaar voor voelt,” zei Kimi.
De ontmoeting met een tijgerhaai
“De eerste keer dat we allebei een tijgerhaai zagen was toen we klein waren. We zaten op een boot van 4 meter en de tijgerhaai kwam vlak naast ons terecht… en hij was groter dan de boot,” zei Christy. “En Kimi zei: ‘Pap, het rif ziet er grappig uit’. En hij zei: ‘Oh, dat is geen rif, dat is een tijgerhaai.”
“Kimi heeft zo’n gave dat als ze in het water is, je er zeker van kunt zijn dat er iets geweldigs gaat gebeuren,” zei Christy. Tijdens de opnamen was er geen tekort aan ontmoetingen met zeedieren om de onderwaterervaring van de zus te verrijken en de ontmoeting met de tijgerhaai was een van de meest gedenkwaardige.
“Toen de ulua (reuzentongbaars) binnenkwam, verscheen deze tijgerhaai en werd nieuwsgierig naar wat er aan de hand was. Toen draaide hij zich om en kwam naar ons toe. Mijn hart ging tekeer en ik hield Kimi’s arm stevig vast. Haar kalmte absorberen… gaf me wat ik nodig had om me veilig te voelen en echt van die ervaring te genieten, gewoon te zitten en te kijken. Het was zo mooi,” zei Christy.
“Toen ik voelde hoe Christy mijn arm omklemde, bracht dat jeugdherinneringen terug aan een enge film die ik samen met haar in de bioscoop had gezien,” zei Kimi. “Maar ik wist dat er een even groot gevoel van genot samenging met die angst en het feit dat we het hoogtepunt van dat moment en de schoonheid van dat moment samen konden ervaren. Ik bedoel, ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat dit nog in ons leven zou gebeuren.”
“Mensen denken dat tijgerhaaien van die gekke, gewelddadige mensenetende machines zijn, maar dat zijn ze niet. Ze zijn naar mijn mening een van de vriendelijkste haaien. In alle tijd die ik in de oceaan doorbreng, is zo’n ontmoeting nog maar twee keer voorgekomen”, voegde Kimi eraan toe.
Verbinding door Freediving
“Sommige van mijn favoriete herinneringen zijn aan mijn vader die aan freediving deed. Zo voorzag hij ons van eten, want in mijn kinderjaren waren we behoorlijk arm,” zei Christy. “Mijn zus en ik hielden ons vast aan een drijver die aan zijn touw was bevestigd en keken toe hoe hij naar beneden dook. We leerden veel over Visherkenning en welke vissen en zeedieren we graag aten. Omringd te zijn door de oceaan en dat het zo’n deel van ons leven was, was een mix van alles. Speels en leuk, maar ook een bron van voedsel en een verbinding met iets groters dan onszelf.”
“Op het moment dat freediving in mijn leven kwam, toen ik 24 was, wist ik dat ik mijn bestemming had gevonden,” zei Kimi. “Ik hou van freediven omdat het voor mij een vorm van meditatie is. Het is een proces waarbij je elke cel in je lichaam vertraagt omdat je, om je adem in te kunnen houden en tijd door te brengen in de onderwaterwereld, jezelf naar een plek van rust moet brengen.”
“Wanneer je op het punt komt waar je neutraal bent en je gewoon in deze vloeistof zweeft, is het surrealistisch en therapeutisch om de steun van de hele oceaan om je heen te voelen. In het begin voelt het een beetje ongemakkelijk. Maar hoe meer je het verwelkomt, hoe meer het begint te voelen als een grote onderwaterknuffel. Ik hou van dat gevoel. En ik vind het heerlijk om op de bodem te zijn, omhoog te kijken en een glimp op te vangen van de zon en haar vervormde vorm als de zon vanaf het oppervlak op je schijnt, altijd over je waakt en je naar huis roept. Ik bedoel, elke duik voelt alsof je het onbekende in gaat en elke opstijging voelt alsof je als een nieuw persoon terugkeert,” zei Kimi.
De Manta opnieuw doen
Toen Christy ongeveer zeven jaar oud was, kreeg ze een gemiste kans om met een mantarog te zwemmen. Toen ze met hun vader op pad waren, zag een van de meisjes vinnen aan het wateroppervlak. Christy pakte haar masker en sprong te water, maar toen het dier dichtbij kwam, schrok ze en klom ze terug in de boot.
“De manta was qua spanwijdte twee keer zo groot als zij,” zei Kimi. “Het was lang iets waar ze veel spijt van had en het was iets waar ik haar altijd mee plaagde omdat ik zoiets had van ‘Waarom werd je bang? Het is net een onderwatervlinder. Wat is er zo eng?” en ze was zo gefrustreerd over zichzelf omdat het een moment was waarvan ze wilde dat het veel langer zou duren dan het duurde,” zei Kimi.
De kans om met manta’s te duiken voelde voor de zussen als een tweede kans met een manta. “Christy was een manta-magneet. Toen ik omkeek en haar zag, herinnerde ik me het verhaal van haar toen ze een klein kind was en flipte door die manta. [Tijdens de duik] Als de manta naar haar toe kwam, kantelde ze haar hoofd naar achteren en ademde het in, en het voelde alsof de cirkel rond was.”
“Er was absoluut geen angst voor de manta-duik, het was een compleet gelukzalig moment,” zei Christy.
“De manta’s… het voelde alsof dat de grote finale was. Die ervaring zette dingen in perspectief over wat een grote, mooie wereld en wat een grote, mooie oceaan dit is… het voelde alsof de oceaan het feit vierde dat we er allebei weer samen in zitten,” voegde Kimi eraan toe. “Ik heb het gevoel dat we zijn opgevoed door de oceaan. Toen we klein waren en arm, toen we echt geen geld hadden, geen speelgoed, niets van dat alles, was het de oceaan die voor ons zorgde. We hadden geen geld, maar we kregen eten van de oceaan. Naast onze ouders was de oceaan onze voogd. De oceaan was onze moeder en ik heb eerlijk gezegd het gevoel dat ze met haar hoofd knikte en opgetogen klapte en zei: ‘Alsjeblieft, zussen, meiden, heb de tijd van je leven.
Voor altijd samen
Uiteindelijk is de duikreis van Christy en Kimi meer dan alleen een avontuur – het is voor hen een kans om opnieuw contact te maken met de oceaan, met elkaar en om onvergetelijke herinneringen op te doen. Hun woorden zijn een herinnering aan de schoonheid en het geschenk dat duiken biedt, vooral wanneer het gedeeld wordt met geliefden. Dus als je een speciaal iemand in je leven hebt, waarom moedig je hem of haar dan niet aan om te gaan duiken? Je weet nooit welke ongelooflijke momenten er onder de oppervlakte liggen te wachten!
