PADI Open Water Scuba Instructor,Nadia Azizabadi onderbrak haar drukke werkzaamheden om ons haar ervaringen te vertellen over het verhuizen vanuit een gesloten land naar het eiland Tasmanië in Australië. We spraken over hoe ze zichzelf heeft leren zwemmen en over haar werk waarbij ze haar liefde voor de onderwaterwereld kan overdragen op andere volwassen migranten en vluchtelingen.
Kun je ons iets meer over jezelf vertellen?
Mijn naam is Nadia Azizabadi. Ik kom oorspronkelijk uit Teheran, Iran, en ik woon nu al ruim zes jaar in Tasmanië, Australië. Ik ben PADI Open Water Scuba Instructor, wetenschappelijk duiker, Girls That Scuba Ambassador, AUSTSWIM Instructor, speel in het Tasmaanse nationaal vrouwenteam voor onderwaterrugby en ik speel in het Master-team onderwaterhockey.
Toen ik in Australië aankwam, kon ik nauwelijks zwemmen en ik kreeg al nachtmerries bij de gedachte om in het diepe deel van het zwembad te zwemmen. Ik trainde mezelf echter elke dag weer, kreeg te maken met discriminatie en stak veel tijd en geld om verder te komen – in de verkeerde richting helaas – totdat ik ontdekte wat het juiste pad was om mijn doel te bereiken.
Ik wil mensen helpen de held van hun verleden te worden en via mijn initiatief voor een zwemschool die gericht is op migranten: “From Zero to Hero” is deze droom werkelijkheid geworden. Volgens mij is de sleutel voor een sterke gemeenschap niet om meer migranten op te nemen; het gaat erom gelukkige en gezonde migranten te hebben, zowel fysiek als mentaal.
Wat weet je nog van jouw eerste duikervaring?
Mijn eerste duik was ook de eerste keer dat ik het diepe gedeelte van het zwembad in ging dus dat waren gemengde gevoelens van angst, opgewondenheid, spanning en plezier. Nu ik zelf duikinstructeur ben, kan ik zeggen dat ik een doodsbange cursist was, en dat mijn instructeur op een bepaald moment zelfs tegen me zei: “Weet je, duiken is echt niet geschikt voor iedereen!” Door die opmerking was ik echter nog meer vastbesloten om mezelf te bewijzen dat hij ongelijk had.
Nog een goede herinnering is toen ik mijn eerste nachtduik ging maken tijdens de Advanced Open Water Diver-cursus. Ik vond het eng om die donkere zee in te springen en was echt bang om zo’n schredesprong te maken. Ik zei tegen mezelf: “als het zo erg eng is moet je het aandurven en de sprong wagen, anders moet je naar huis gaan en nooit meer terugkeren.” Ik ben blij dat ik die avond de sprong gewaagd heb omdat ik nachtduiken nu eigenlijk het allerleukst vind.
Wat is From Zero To Hero en hoe denk je dat dit gevolgen heeft gehad in een bredere context?
From Zero To Hero is een initiatief educatieprogramma rond water, dat is gericht op volwassen migranten en tot doel heeft hen te begeleiden op de reis van leren over waterveiligheid en sport. De cursussen variëren van cursussen voor mensen die niet kunnen zwemmen tot aan cursussen en training voor degenen die een bekwame watersporter willen worden. Deze cursussen bestaan uit (onder andere) duiken, freediving, snorkelen, speervissen en onderwaterhockey.
Het programma richt zich op vluchtelingen en andere groepen uit de gemeenschap die zich wellicht geen zwemlessen kunnen permitteren. Ik vind dat kennis over water en watervrij zijn niet afhankelijk moet zijn van iemands financiële situatie en dat toegang tot gratis lessen over hoe je veilig in en rond het water kunt zijn heel belangrijk is, vooral op een eiland als Tasmanië of op een groter eiland zoals Australië.
Waarom vind je dat het belangrijk is dat mensen via duiken op zoek gaan naar avontuur?
Voor mij is duiken een levensles. Door mijn Open Water Diver-cursus heb ik geleerd dat in elke duiksituatie geldt “STOP, DENK en DOE.” Dat is iets wat ik in mijn dagelijks leven probeer door te voeren.
Mij werd geleerd dat ik bij een duik vanaf de kust, als de golven te hoog zijn en het wateroppervlak te ruw is, ik mijn vinnen aan moet trekken voordat ik te water ga, mijn automaat in mijn mond moet hebben en dat de zee zodra ik onder het oppervlak verdwijn rustiger wordt. Deze manier van denken heeft mij geholpen mijn grootste angst te overwinnen en er met volledige duikuitrusting om voor te gaan. En zodra ik diep genoeg ben, kan ik mezelf geruststellen en mezelf herinneren aan “nooit je adem inhouden”, en gaat de storm liggen.
Hoe stimuleer jij als vooraanstaand persoon in je gemeenschap andere duikers om fakkeldrager te worden voor de omgeving?
Mensen leren door te observeren. Ik doe mijn best om het goede voorbeeld te geven aan niet-duikers en beginnende duikers. Mijn belangrijkste slogans in het From Zero To Hero”-programma zijn “be the hero of your yesterday” en “be the change you want to see in the community”. Hierdoor, ik bedoel bij alles, begint het bij jezelf. Als iedereen zijn of haar steentje kan bijdragen aan de maatschappij, zouden we een gelukkiger en meer gezonde gemeenschap aan mensen hebben en daardoor een meer gezond milieu.
Het organiseren van onderwaterschoonmaakacties en activiteiten van PADI AWARE Foundation zijn ook nuttig bij het zorgen voor meer bewustwording over milieuproblemen.
Zijn er mensen die hun zwemdiploma bij jou hebben behaald en die verder zijn gegaan met duiken?
De eerste ronde van het programma in samenwerking met het Migrant Resource Centre dat werd gesubsidieerd door Healthy Tasmania had circa 20 jonge vluchtelingen als deelnemer die hun PADI Discover Scuba Diving-cursus hebben gedaan en nu ik zelf een trotse PADI Open Water Instructor ben, zullen enkele van mijn andere cursisten spoedig aan hun Open Water Diver-cursus beginnen.
Deel jouw hoopgevende verhaal met #PADIPeople
Overal om ons heen is er hoop. Laat ons zien hoe jij verschil maakt en hoe jij denkt dat er door middel van duiken betere dagen mogelijk zijn. Plaats gewoon beschrijvingen, foto’s of video’s op jouw socialmedia-kanalen en tag PADI en #PADIPeople.
